focusing

De methode over hoe je wat meer helderheid kunt brengen in gevoelens door aandacht te geven aan wat je in je lijf ervaart, is ontwikkeld door Eugene Gendlin, hoogleraar psychologie aan de universiteit van Chicago.
In plaats van te proberen je probleem te analyseren in je hoofd, wordt begonnen met het leggen van contact met een lichamelijk ervaren gevoel behorend bij je probleem. Dus hoe ervaar je lijfelijk het probleem en alles wat er mee samenhangt? Gaandeweg de therapie kan zo’n ervaren gevoel fysiek verschuiven. Bij focussen praat je niet alleen over het probleem, maar ervaar je de lichamelijke verschuivingen in de manier waarop het aanvoelt. Bij iedere stap voelt het probleem anders en beter aan dan daarvoor.

De gevoelde betekenis van je probleem uit zich via een vage lichamelijke gewaarwording, bijvoorbeeld een sensatie van spanning of druk in een bepaald deel van je lichaam, zoals je maagstreek, buik, keel of je schouders. Je kan het niet goed thuisbrengen, een beetje vaag en onprettig gevoel wat maar niet weggaat. Door de aandacht te richten op zo’n gevoel komt er vaak méér, via symboliseringen en beelden, die betekenis geven aan het vage gevoel (bijvoorbeeld iets wat eruit wil springen als een kikker).

Door dit innerlijke gevoel de tijd en de ruimte te geven, volgt vaak het onder woorden brengen van een emotie. Dat zou bijvoorbeeld haat, paniek of angst kunnen zijn. In een toetsingsproces wordt nagegaan of de gebruikte woorden je beleving ook exact weergeven. Vervolgens wordt een verbinding gelegd met een situatie in je leven, waarbij deze gevoelens zich aandienen.
Door je aandacht gericht te houden op het lichamelijk ervaren gevoel in combinatie met de gebruikte symboliek en de daarbij behorende emotie, begin je als cliënt meestal vanzelf te vertellen over zo’n daarbij passende situatie. Dan volgt de verschuiving als groeistap, die je duidelijk gewaarwordt in je lichaam. Dat is een teken dat de betekenis zich volledig heeft kunnen ontvouwen, wat meestal leidt tot een wezenlijke verandering.